miniatura z jesienią w tle

Wiatr liże włosy, wplata nisko latające myśli. Znów

będzie padać. Wiatr zrywa ogniste liście wina.

Dorzucę mu wszystkie niepotrzebne słowa.

Rozczerwienię się razem z tymi liśćmi, rozchwieję

jak one. Jak późna jesień.

Przeminę.

na bruk

chłód nawleczony w rękaw
przykrótki
oddech nie zrywa pajęczyn
z okien wygląda autobus
pośpieszny gest
z dłonią w górze
kreślę krzyż na wysokości
ust nie przykładam
do ust
wkładam kapelusz
i skręcam
kostka po kostce
lecę

Nauka mówienia

Rozmawiamy niezbyt poprawnie.

Okrąglą nam się usta, ale nie słowa.

Uszy mamy nawykłe do krzyku.

Musimy zacząć dbać o nerwy. Od dziś będę ci odpowiadać

na ulicy. Ty pytaj, kiedy przejeżdża pociąg.

W migających obrazach trudniej dostrzec gniew.

bezdźwięcznie kurczy się życie

Jasonowi Becker'owi



gałki oczu rozedrgane niczym struny
gra muzyka
przycicha
nie tonie

twarz to Budda
jakby obcy a natchniony

gdzieś są światy pękate i piękne
dzikie osy paganinizm roją w głowie

wieczny deszcz choć nie popłyną łzy

Był już kiedyś wiersz 'kakofonia'. Pokusiłam się o poprawę.

umieranie jest jak upalny dzień

kiedy przestajesz wyrzucać z siebie słowa

czuję się jak więzień

w panice potrząsam rzęsami otwieram usta

choć nie ma w nich ani jednego słowa

kto by zniósł aż tyle bezruchu

lepiej palić mosty

jest jak kobieta Rubensa

obficie rozlewa się w kadrze

poszerza kształty granice wyobraźnię

ma niespracowaną

jak dłonie szlachcianki

zachłanne

póki się nie nasyci

i nie upewni

że dotarła tam gdzie ją niosło pragnienie

poliże stopy zwilży policzki i włosy

potem wypluje wszystko

co zaśmieca

i uwiera

nie pali mostów

kiedy jest

pamięć żywa

wraca

Quelqu'un M'a Dit

Dla tych co lubią kołysanki, czyli dla mnie w pierwszej kolejności.

On me dit que nos vies ne valent pas grand chose,
Elles passent en un instant comme fanent les roses.
On me dit que le temps qui glisse est un salaud que de nos chagrins

il s'en fait des manteaux pourtant quelqu'un m'a dit...

Refrain
Que tu m'aimais encore,
C'est quelqu'un qui m'a dit que tu m'aimais encore.
Serais ce possible alors ?

On me dit que le destin se moque bien de nous
Qu'il ne nous donne rien et qu'il nous promet tout
Parais qu'le bonheur est à portée de main,
Alors on tend la main et on se retrouve fou
Pourtant quelqu'un m'a dit ...

Refrain

Mais qui est ce qui m'a dit que toujours tu m'aimais?
Je ne me souviens plus c'était tard dans la nuit,
J'entend encore la voix, mais je ne vois plus les traits
"Il vous aime, c'est secret, lui dites pas que j'vous l'ai dit"
Tu vois quelqu'un m'a dit...

Que tu m'aimais encore, me l'a t'on vraiment dit...
Que tu m'aimais encore, serais ce possible alors ?

On me dit que nos vies ne valent pas grand chose,
Elles passent en un instant comme fanent les roses
On me dit que le temps qui glisse est un salaud
Que de nos tristesses il s'en fait des manteaux,
Pourtant quelqu'un m'a dit que...

Refrain

...

już nie wierzę

nigdy nie pytam gdzie jesteś

i czy taki sam jak inni

moi bogowie

nie jestem pierwszą lepszą wierną

choć nie przenosiłam gór

mam mocne ramiona od dźwigania piskląt

stale stawiam nowe domy

nietrwałe

bo skały jak ty zbyt szybko kruszeją

może to wina

wina że za szybko zmienia się w krew

i wrze

Napisałam to jakiś czas temu, ale zostało.

Jeśli komukolwiek wyda się, że wie co ten tekst znaczy - zapewne znaczy co innego.

ślady

Ci, którzy układają kalendarze, są w stanie obliczyć terminy ruchomych świąt, ale nie mogą przewidzieć kataklizmów.

"Kaprys historii" M. Wolski








układam głowę do snu
na kamieniu
na drabinie znaczę daty wszystkich słów
przetrwały w rejestrach zdarzeń

tamtej wiosny powietrze drgało jak ruchome święta
których nie wpisano do kalendarza
to musiał być sen
tak się nie stawia pomników

wierząc że coś można ocalić na dłużej

Są rzeczy, sprawy, które wymagają dużo czasu nim można o nich napisać. To jedna z takich spraw. Wyszło jak wyszło. Możliwe, że mogłam napisać lepiej. Możliwe, że nie potrafię lepiej.

Machu Picchu

są takie dni kiedy nie rzuca cienia

oczy jak słońca rozpalają

kamienne ściany tworzą stropy

przyłóż chłodne czoło

tam gdzie szamani widzą

wszystkie świętości

może sprawisz by dzień i noc

były równe sobie

Katarzyna Groniec - tamta kobieta

Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Za którą tęsknisz

A ja
Lubię spacerować
Oddzielnie
Lubię Cię spotykać
Niechcący
I wracać
I nie chcieć
Od Ciebie
Nic

Lubię robić zdjęcia
Twoim śladom
I zawracać przed tym
Nim mógłbyś
Zobaczyć
Zobaczyć
W moich oczach
Coś więcej
Ty

Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Za którą tęsknisz
Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Dla której żyjesz

A ja
Lubię trzymać ręce
W kieszeniach
Lubię patrzeć z boku
Nie płosząc Cię
I wracać
I nie chcieć
Od Ciebie
Nic

Lubię robić zdjęcia
Twoim śladom
I zawracać przed tym
Nim mógłbyś
Zobaczyć
Zobaczyć
W moich oczach
Coś więcej
Ty

http://www.youtube.com/watch?v=wmXVw0spLbc 

autoportret z tłem

pan mnie obiecał namalować

ładniejszą

a pan nawet nie wie jak trzymać w dłoni

pędzel i farby

pan miesza strach z podziwem

jaskry z niezapominajkami

za dużo kurzu na starych butach

przecież pan mnie nigdy nie widział

w tych butach

po co panu tyle żółci

to ja słońcu powinnam zazdrościć

Lan Xang

Mekong

mówią że musiał tam kiedyś mieszkać bóg

bo najpiękniejsze sny snią się w Sop Ruak

kolory zmieniają się stopniowo

dżungla jest naturalnie zielona i wilgotna

roje wszechobecnych stworów wgryzają się w trochę obce ciało

wąskie łódeczki na Mekongu zdają się kołysać bez końca

jak mnisi wydzierający bogom największą z tajemnic

potem dzień dzieli się już tylko na ogromne słońce i porę

w której leniwe brzegi przynoszą ulgę

choć w głowie kłębią się stale te same uśmiechnięte twarze

kiwające się ręce

nowe brzegi

nieskończone

gorączka daje lepsze efekty niż opium

kiedy dociera się do siebie

niepotrzebne staje się szczęście

kwiatowa aria w środku zimy

nie śpiewaj jej arii

jest jak Beethoven

muzykę słyszy tylko w ruchach wiatru

za to posadź w ogrodzie kwiaty

będzie je dotykać

palcami

rozcierać

czarować aromatem

jej portret opowiedz słowem

i dłonią

to jeszcze nie nasz bal

łatwo się wmawia głównie sobie

niech los nam ześle to co chce

na dziś nie mamy żadnych planów

sądząc że życie może mijać

jak te pociągi

co pędzą bez nas by skończyć bieg

tuż za zakrętem

jesteśmy przecież pełni życia

kiedy śmiejemy się

płaczemy

grzebiemy zmarłych bohaterów

telenoweli ulubionej

więc wszystko gra

Maryla śpiewa

niech żyje bal

tylko żal czasem że nikt nie uszył nam kreacji

i wciąż nie mamy zaproszenia