posłuchaj jak śpiewam

dom mam w głowie
posłuchaj
jak stawiam mury

bezszelestnie

okna i drzwi wypatrzę czekając
na powrót

gdy nie ma wyjścia

miniaturka nieostrożna

rozbija się o brzeg jak nierozważna  mewa
pozorny spokój
wokół
zakłóca krzyk

bez tytułu

łatwiej napisać wiersz
niż milczeć o tym
czego nie można nazwać

zbiorowa dyskrecja nie nazywa winnych
zamilczmy

namacalnik

nie dotykaj

chmur w deszczu

palą

oczy po każdym zetknięciu ze słońcem

skrzą

słaby wzrok  na nieprzejrzyste myśli

zmienia w mokradła

po wyschnięciu  zostają bruzdy

 czołem biegnie ślad mądrości

bez zastosowania

obraz przywiera jak zapach do ciała

zostaje

w szczelinach skrapla się w martwe morza

nie dotykaj

słonych wód