Przychodzą jak obcy bogowie

Wdzierają się nagle, by nikt nie zdążył zapytać

skąd przychodzą. Śmieją się zbyt głośno,

szczerzą bielutkie zęby

do złej gry.

Nim na błyszczące buty opadnie kurz,

pojawią się rysy na doskonałym image,

a twarz nabierze koloru wczorajszej

chwały, zagnieżdżą się w nas

jakbyśmy czekali na nich od wieków.

Będziemy wzywać ich imienia we dnie i w nocy

nim zrozumiemy, że

bogowie tak szybko odchodzą.

jeśli

Jeśli byliśmy to wiecznie chłodni.

Pisałeś mnie w przekładzie na wszystkie języki świata,

a nigdy nie udało ci się przetłumaczyć słowa miłość.

Pochylasz się, kołyszesz w takt. Zapominasz.

Nie słyszę muzyki tylko stukot klawiszy.

Mówisz, że kochasz się ze mną każdej nocy.

W twoich słowach słyszę je wszystkie. Jak ranne ptaki

szukały schronienia. Znalazły moje stracone dźwięki.

Jeśli będziesz to wiecznie chłodny.

Tylko przyłóż głowę.

...

w porównaniu z drzewami jestem piękna i wieczna

nie gubię liści tylko kilka włosów dziennie

i co że przybywa bruzd

nikt nie narzeka że drzewa są szorstkie

one powtarzają się co roku

zielenią się kwitną tak samo

ja przekwitam co roku inaczej

a kiedy już opadnę to na długo

nieodwracalnie niepięknie

inaczej

zbliż się

na odległość błony

rozdzielaj komórkę od komórki

słowo od słowa

morduj jedną naiwną myśl po drugiej

nie ustawaj nim nie wydrzesz ze mnie

resztek cudzych wspomnień

nie moich obrazów

obcych ciał

dopiero wtedy napiszę ci wiersz

w którym będę już tylko ja

splątane się nie rozpląta

I


po co pytać czemu rzeczy tracą ważność

dlaczego stają się lżejsze

maleją jak konik na biegunach

dziurawią się niczym buty



II



nie trzeba tęsknić za szmacianymi lalkami

wciąż pociągamy za sznurki

stawiając na baczność

byle nie siebie






III



cud jak w Kanie przydarza się stale

świat zmienia orbity

a wszystkie nasze oddzielne sprawy

nie dają nawet pewności

że byliśmy