Machu Picchu

są takie dni kiedy nie rzuca cienia

oczy jak słońca rozpalają

kamienne ściany tworzą stropy

przyłóż chłodne czoło

tam gdzie szamani widzą

wszystkie świętości

może sprawisz by dzień i noc

były równe sobie

Katarzyna Groniec - tamta kobieta

Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Za którą tęsknisz

A ja
Lubię spacerować
Oddzielnie
Lubię Cię spotykać
Niechcący
I wracać
I nie chcieć
Od Ciebie
Nic

Lubię robić zdjęcia
Twoim śladom
I zawracać przed tym
Nim mógłbyś
Zobaczyć
Zobaczyć
W moich oczach
Coś więcej
Ty

Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Za którą tęsknisz
Tamta kobieta
Maluje usta
Tamta kobieta
Nosi sukienki
Tamta kobieta
Dla której żyjesz

A ja
Lubię trzymać ręce
W kieszeniach
Lubię patrzeć z boku
Nie płosząc Cię
I wracać
I nie chcieć
Od Ciebie
Nic

Lubię robić zdjęcia
Twoim śladom
I zawracać przed tym
Nim mógłbyś
Zobaczyć
Zobaczyć
W moich oczach
Coś więcej
Ty

http://www.youtube.com/watch?v=wmXVw0spLbc 

autoportret z tłem

pan mnie obiecał namalować

ładniejszą

a pan nawet nie wie jak trzymać w dłoni

pędzel i farby

pan miesza strach z podziwem

jaskry z niezapominajkami

za dużo kurzu na starych butach

przecież pan mnie nigdy nie widział

w tych butach

po co panu tyle żółci

to ja słońcu powinnam zazdrościć

Lan Xang

Mekong

mówią że musiał tam kiedyś mieszkać bóg

bo najpiękniejsze sny snią się w Sop Ruak

kolory zmieniają się stopniowo

dżungla jest naturalnie zielona i wilgotna

roje wszechobecnych stworów wgryzają się w trochę obce ciało

wąskie łódeczki na Mekongu zdają się kołysać bez końca

jak mnisi wydzierający bogom największą z tajemnic

potem dzień dzieli się już tylko na ogromne słońce i porę

w której leniwe brzegi przynoszą ulgę

choć w głowie kłębią się stale te same uśmiechnięte twarze

kiwające się ręce

nowe brzegi

nieskończone

gorączka daje lepsze efekty niż opium

kiedy dociera się do siebie

niepotrzebne staje się szczęście

kwiatowa aria w środku zimy

nie śpiewaj jej arii

jest jak Beethoven

muzykę słyszy tylko w ruchach wiatru

za to posadź w ogrodzie kwiaty

będzie je dotykać

palcami

rozcierać

czarować aromatem

jej portret opowiedz słowem

i dłonią

to jeszcze nie nasz bal

łatwo się wmawia głównie sobie

niech los nam ześle to co chce

na dziś nie mamy żadnych planów

sądząc że życie może mijać

jak te pociągi

co pędzą bez nas by skończyć bieg

tuż za zakrętem

jesteśmy przecież pełni życia

kiedy śmiejemy się

płaczemy

grzebiemy zmarłych bohaterów

telenoweli ulubionej

więc wszystko gra

Maryla śpiewa

niech żyje bal

tylko żal czasem że nikt nie uszył nam kreacji

i wciąż nie mamy zaproszenia