teraz piszę bo pora
na dystans
wyraża się w spojrzeniu
wstecz dzieli nas pustynia
słów potoki
wartkie jak wiosna przecinają
światy na pół
życia tętnią w rytm kiedy milczę
przyśpiesza kiedy używam zbyt wielu
słów mi nie trzeba
żeby nazywać to co
żyje
jest wewnątrz
i kipi
kiedyś wrócę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz