A donde vas?

staré Prahy

icy cold

jesteśmy jak łabędzie

wyciągamy ku sobie szyje

dumnie

udajemy że nie dotyka nas kruchość

tkwimy przymarznięci do siebie

taka bliskość

to złudzenie

chwili ciepła 

***

   są takie dni kiedy nie rzuca się cienia

patrzę

i parzę

jak słońce

stąpam po rozżalonych słowach

gołą stopą

gołą dłoń

układam na dłoni

cicho

noc się równa z nocą 

***

najpierw trzeba przestać
 wierzyć

wyrwać słońca

co udają słoneczniki

z krzywymi promieniami 

i tak nie będzie świetlanej przyszłości

co nas obchodzą trzęsące się ręce i podbródki

lepiej milczeć niż kłamać

że żal nam dni

w których 
się nie znamy

***

zamknij oczy

rozpuść myśli

jak motyle

rozhasane wśród półsennych zjaw

szukaj win

pisząc palcem po skórze

zakreśl epicentra wstrząsów

i wycisz